O KIZ KİM MİYDİ???

Dün sabaha karşı gerçekleşen Düzce merkezli depremi yaşayan hisseden
herkese büyük geçmiş olsun dilerim...Allah beterinden korusun hepimizi!!!

Çamlıca’da, uşaklı bahçıvanlı, muhteşem bi köşkte yaşayan bir delikanlıydı. Yüksek tahsil için İskoçya’ya gönderildi. Ve, Londra’da bir partide gördü onu, güzeller güzeli İngiliz gence vuruldu, aşık oldu.

Hyde Park’ta ata bindiğini öğrenince ertesi sabah soluğu orada aldı. Tanıştılar, yemek yediler, gözlerini birbirlerinden alamadılar.

Fakat kötü bir şey vardı. Ahmet Naci Bey tahsilini tamamlamış, yurda dönmesi gerekmekteydi. Kalsa olmaz, bıraksa hiç olmaz. Pat diye; “Benimle evlenip Türkiye’ye gelir misin?” dedi. Olga Cynthia sevindi ama, boynu büküktü.

‘Jack var’ dedi. Jack, oğluydu. Delikanlı dinledi, önce sıkı sıkı sarıldı, sonra hiç sorun değil, oğlumuzla gideriz dedi ve Orient Express. Ver elini İstanbul.

Bismillah nerden bulup getirdin bu gâvuru dedi ailesi. Sevdiği adam uğruna, kara çarşafa bile girdi İngiliz gelin, Müslüman oldu, Nadide ismini aldı.

Hariciye’ye giren delikanlı, Lozan’da İsmet İnönü’nün özel kalem müdürü oldu. Fakat kanun çıktı hariciyecilerin eşi ecnebi olamaz. Delikanlı mesleğimden vazgeçerim, aşkımdan asla dedi.

Başka işler yaparak evini geçindirmeye çalıştı. Fakat başarılı olamadı. Önce eldeki avuçtaki bitti, sonra gümüşler, sonra gülüşler ve ardından köşk.

Tükene tükene, gecekonduya kadar düştüler. Çocukları oldu. Saracak bez bulamadılar. Bir eli yağda bir eli balda doğup büyüyen delikanlı, eşinin hiç sızlanmadan dimdik duruşunu gördükçe, yeniden yeniden âşık oluyordu ama kahrından alkole dadanmıştı.

Bir gün İngiltere Elçiliği’nden görevliler geldi, çocuklarını al, İngiltere’ye dön, eğitimlerini üstlenelim, dediler Nadide’ye. Kapıdan kovdu! Eşim Türk, çocuklarım Türk, burada babalarının yanında yaşayacaklar, ben de onların yanında öleceğim, benim için hayatını feda eden eşimi, paraya değişmem dedi.

Ahmet Naci Bey delikanlı gibi yaşadı, delikanlı gibi öldü. Nadide zatürreeden vefat etti, hayatının en çetin günlerini yaşadığı İstanbul’da kızının evinde vefat etti. Bu ailenin kızı kim miydi?

Bu kadın küllerinden doğan tiyatromuzun duayeni Yıldız Kenter’di. Aramızdan ayrılışının 3.yılında saygı ve özlemle anıyorum.

@unutulmaz.kareler
 

Atam izindeyiz her daim ...Rahat uyu...

Fikirlerin  aklımızda ...Sen kalbimizde.... Sonsuza kadar...

ÇOK ÖZEL BİR ANI...

 Cumhuriyet kurulmuş, ülke ayakları üzerinde durmaya çalışırken Osmanlı'dan kalma (bugün 400 milyar dolara tekabül eden) borcunu ödemeye çalışmaktaydı... Kendi kendine yeten bir ülke inşaa etme çabası ile İtalya’dan portakal fidanları gelmiş, Antalya'da deneme ekimi yapılacaktı… Atatürk, herkesi şaşırtarak bizzat ekime gitmek ister. Fidanların içinden bir tane portakalı koparır birazını kendine birazını Salih Bozok'a verir... Tadına bayılmıştır ve ne kadar bir alana ekileceğini sorar… Bozok önündeki araziyi gösterir… Atatürk'e az gelir. "Bu portakalı gözünüzün görebildiği her yere ekin, Mersin'e ve Ege'ye de gönderin… Uygun olan Her yerde bu portakalar yetişsin" der.
Bunun üzerine "Paşam bu kadar yere ekecek kadar paramız yok." derler.
Atatürk "MERAK ETME ARTIK O KADAR PARAYA İHTİYACIMIZ YOK!" der ama kimse anlam veremez onun bu sözüne.

Portakal fidanları için meclisten büyük bir bütçe ayrılır. Atatürk'ün dediği gibi bugün portakalı ile bildiğimiz her yere bu fidanlardan o günlerde ekilir.

Kısa sürede önce portakal ithalatı biter. Kısa süre sonra da fındık, domates, portakal gibi güzellikler Türkiye'nin meşhur alametifarikaları olarak yurt dışına da satılır hale gelir.
Önce Rusya gelir ve portakal satın almak ister… Ancak bunlara nasıl fiyat biçileceği bilinmez. Atatürk'e müjdeli haber verildiğinde o gün tarlada Salih Bozok'a söylediği sözün ne demek olduğu anlaşılır.

"Bunların değeri yok Reşat! Toprağımızın meyvesini para ile satmayacağız. Toprağımızda yetişen bu meyve hayırlı bir hizmet ederek ayrılacak memleketimizden. Biz onlara bugün karınlarını doyuracak 1 portakal vereceğiz, onlar da bize bizim karnımızı 100 yıl doyuracak fabrikalarımızı verecekler" der.

📌Nazilli Sümerbank Basma Fabrikası
📌Kayseri Sümerbank Tekstil Fabrikası
📌İskenderun Demir Çelik Fabrikası
📌Şişecam Fabrikası
📌Aliağa Rafinerisi
📌Seydişehir Alüminyum Fabrikası
📌Oymapınar Barajı

Ve bu fabrikalar da bugün Türkiye'nin Tekstil gibi dünyada iddialı olduğu sektörlerin alt yapısıdır…

 

NAİF BİR ANI...2 MUM..

OKUDUM...SEVDİM...PAYLAŞTIM...

12 Eylül döneminde Bülent Ecevit, bazı yazılarından dolayı tutuklanır ve Ulucanlar Cezaevi’ne gönderilir. Çiftin ayrılığının bir kısmı da yılbaşına denk gelmektedir.

Rahşan Ecevit, üzerinde kız ve erkek resimleri olan iki tane mum alır. Kız resimli mumu eşine, erkek resimli olanı ise kendine saklayarak;
"Yılbaşını birlikte geçirmiş gibi yapalım. Bu mumları aynı anda saat 24.00’e beş kala yakalım" der eşine ve o yılbaşı böyle hüzün dolu geçer.

Bülent Ecevit, cezaevinden çıktıktan sonra eşinin verdiği mumu saklayıp evine götürür. Rahşan Hanım da aynı mumu saklamıştır. İki mumu yan yana koyup yakarlar ve bundan sonra o mumları hep yakmak için birbilerine söz verirler. Hatta birisi, diğerinden önce ölürse kalan kişi mumları yakmaya devam edecektir.

O mumlardan erkek resimli olan 16 yıl önce  söndü. Bülent Ecevit’i saygı ve rahmetle anıyorum.
 

DEPREMLE UYANDIK ÇOK KORKTUK....

Kasım ayı geldi hoşgeldi derken

2 Kasım gecesi 4,9 luk bir

sarsıntıyla yataklarımızdan fırladık

maalesef..inanmayacaksınız ama

ben 30Ekim  büyük izmir depreminde

bu kadar korkmamıştım..

Bu seferki çok acaip bir sarsıntıydı

Deprem mi oldu mahallede bomba mı patladı..

O derece farklı gürültülü kabus bir sarsıntıydı...

O gece salonda kanepede uykuya dalmıştım..

O sarsıntıyla uyanıp kızımın odasına koşmaya 

çalışırken kısacık koridorumuz  bitmek bilmedi..

O koridorda kızıma son birkez sarılamadan 

öleceğimi düşündüm..

Gerçekten kabus gibi bir geceydi..

Allah beterinden korusun demek dışında söylenecek söz bulamıyorum...

Kasım ayı hepimiz için keyfile huzurla ve sağlıkla geçsin inşallah...

Bu aralar ben Crown dizisini izliyorum.
Diziyi her bakımdan çok beğendim .
Kasım ayında 5.sezonu başlayacağı
için çok mutluyum..
Sizler ne izliyorsunuz..Tavsiyeleriniz var mı...

Bu aralar çok kitap okuyamıyorum.
Sabahları çok erken kalktığımız için 
akşam erkenden uykum geliyor 
o nedenle elimdeki kitaplar çok
uzun sürede bitiyor..Ama olsun
inatla okumaya devam...

Tüm dünyası Polonya’nın küçük bir köyünde, ailesiyle yaşadığı çiftlikten ve nişanlısı Tomasz’dan ibaret olan Alina’nın hayalleri, yaşadığı ülkenin üzerine İkinci Dünya Savaşı’nın gölgesinin düşmesiyle sarsılır. Nazi işgaliyle birlikte yaşanan korkunç olaylar ve adaletsizliklerle birlikte hayatın acımasız yüzüyle tanışan Alina, aynı zamanda evin en küçük şımarık kızından güçlü bir genç kadına dönüşecektir. İşgalden yıllar sonra dünyanın öbür ucunda, Amerika’da eşi ve her biri çok özel olan iki çocuğuyla yaşayan Alice ise, hiç beklemediği bir anda kendini konfor alanının dışında, yepyeni bir hikâyenin peşinde bulacaktır. Bu iki genç kadının hikâyesini nefes kesici bir kurguyla bir araya getiren Kelly Rimmer, okura korkunç bir savaşın gölgesinde yeşeren umut verici hayatlardan bir kesit sunmaktadır.

 

Şimdilik Hoşçakalın...

Kaktüsler ve Çocuklar

Meksika’da çölde yetişen bir tür kaktüs vardır. Agave Kaktüsü… Bu kaktüs tekilanın hammaddesi olduğu gibi, yapraklarında da Sisal denen ipeksi bir iplik var ve ipekten daha pahalı bir kumaşın yapımında kullanılır.

Bir gün bir işadamı bu kaktüslere yatırım yapmaya karar verir. Büyük bir fabrika kurar, büyükçe ve verimli bir tarlada kaktüsleri yetiştirmeye başlar. Kaktüsleri orada daha büyük ve daha bol yapraklı yetiştirmek için her türlü fedakârlığı yapar. Kaktüsleri bol vitaminler ve zenginleştirilmiş gübrelerle besler. Çabaları sonuç verir, daha iri ve yaprakları daha büyük bitkiler elde eder.

Sıra yaprakların içindeki iplikleri toplamaya gelir. İlginç bir olayla karşılaşırlar; hemen hemen tüm kaktüslerde bu iplikler kaybolmuştur!

Yapraklar daha iri olmuş ama içlerindeki iplikler kaybolmuş.

Buna bir türlü anlam veremez ve işadamı büyük bir zararla fabrikayı kapatmak zorunda kalır.

Ama olayın sebebini öğrenmek ister ve sorunun peşini bırakmaz. Sonuçta Amerikalı bir bitki biyoloğu ile anlaşır.

Bitki biyoloğu çöle gider, bu tür kaktüslerden birinin yanında çadır kurar ve bir-iki ay kaktüsü gözlemler, inceler ve sonuçta bir rapor yazar.

Raporda şu ifade yer alır;

“…bu ipliklerin ortaya çıkma sebebi çölün çetin ve zor koşullarıdır.

Siz bu kaktüsü rahat bir ortama yerleştirmekle bu yeteneğinden etmişsinizdir…. “

Çocuk yetiştirirken, eğer ona kötülük yapmak istiyorsanız her istediğini verin.

Eğer iyilik yapmak istiyorsanız, bırakın bazı sorunlarını kendisi çözmeye çalışsın…

Bunu yaparken de kendisini geliştirsin…

Anooshirvan Miandji

“Bir çocuk değişir, Türkiye gelişir”

 

EYLÜL BİTTİ EKİM BİTMEK ÜZERE....TEK DAMLA DÜŞMEDİ BURALARA....

Bir türlü elim varmadı kaç zamandır sayfamda paylaşım yapmaya nedense...
Babamın vefatıyla birlikte kucağımızda kalan küçük depomuzu şu zor ekonomik şartlar
altında ayakta tutmaya çalışırken sanırım bazen ruh halim zorlanıyor...
Üstüne bir de kızım çok saçma bir şekilde nazar mıdır nedir bilmiyorum 2 hafta önce 
gece uyku sersemi ayağını ters basarak kırdı...
Ayağına alçı görevi gören bot takıldı ...Onunla okula gidip gelmesi yıkanması giyinmesi konusunda 
bir süre deneyimledikten sonra pratik kazandık ama yine de kolay olmuyor...
Allah beterinden korusun da napalım olacağı varmış....
İşte şöyle böyle derken bugün artık sayfama uğramak nasip oldu azıcık da olsa...
Şimdiden en güzel en değerli bayramımız Cumhuriyet bayramımız kutlu olsun....

Hiç Ayvalığın memleketimin mis gibi lor tatlısından yediniz mi?

Bugüne kadar kısmet olmadıysa birgün mutlaka denemenizi tavsiye ederim...

Ağzınızın tadı hiç bozulmasın....

Şimdi bu da nerden çıktı diyeceksiniz haklı olarak...Bugün sosyal medyada karşıma çıkınca 
sizlerle de paylaşmak istedim....

AYVALIK LOR TATLISINİN TARİHÇESİ : İBRAHİM ÜZÜMCÜ (1903-1971) Meşhur olan ünü Türkiye ye yayılan Ayvalık lor tatlısı bir Girit tatlısıdır.ilk zamanlar Gritte yapimına başlayan bu tatlı mübadele zamanı 1923 de İbrahim Üzümcü (stafil) tarafından Ayvalık a gelip burda dükkan açmasıyla başlar ..Gritte yaptıgı bu lezzeti burda devam ettirir.Dükkanı şu anki at arabıcalar meydanındaydı. (Eski halinde binalar olan bu alan zamanında istimlak olmuştur )Tabiki ozamanın nefis loru içine yalnızca un konulurdu yani günümüzde kullanılan yumurta ve irmik kullanılmazdı Gerçek lor tatlısında lor ve irmik yoktu İrmik şerbet cektigi için kilo basar tabiki satıcıya parasal olarak kazanç sağlar işte eski insanlar böyle saf duygularla ticaret yapmıslardır İbrahim efendi yanına kayıncosu Mehmet Mas ı almis onada bu mesleğin tüm ayrıntılarını öğretmistir .Birde Badem ezmesinide güzel yapan İbrahim efendi Atatürk ün Ayvalık a gelişlerinde pasamıza ürünlerinden ikram etmiş Büyük önderimizin hoşuna gitmiş kendisini takdir etmiştir .2 ci Dünuya savası çıktığında şeker kıtlığı baslamıs 1945 yılında dükkanını kapatma zorunda kalmıstır Bir müddet sonra Kayıncosu Mehmet Mas ve Tatlıcı Mehmet Ali birlikte Talatpaşa caddesinde dükkan acmislardır Günümüze kadar gelen bu güzel lezzetin Başta Mucidi İbrahim Üzümcü olmak uzere Mehmet Mas Talıcı Mehmet Ali Miray usta Tatlıcı Talat Tascıoglu nunda büyük emekleri vardır Bu büyük ustatları rahmetle anıyoruz .Ayrıca Miray ustamıza uzun saglıklı ömürler dileriz ..(arşiv Güneş İrden Kurt )...BİR ZAMANLAR AYVALIK

1 Yoru

• Aktif

  • 
    

 

23 EYLÜL EKİNOKS ...RESMEN SONBAHAR BAŞLADI...

 

Dün 23 Eylül Sonbahar ekinoksuydu...

Gündüz ve gece eşitlendi...

Resmen sonbahar başlamış oldu...

Güzel başlasın güzel de geçsin inşallah sağlıkla ve huzurla...

Sonbaharı da ilkbaharı da çok seviyorum...

Sabah ve akşam serinliğini...

Güneşin öğlen saatlerinde cömertliğini göstermesini...

Üstümüze hafif bir ceket alıp tatlı bir serinlik eşliğinde yürüyüş yapmayı...

Sonbaharın soğuk kış günlerinin ..

İlkbaharın da sarı sıcak ağustos böcekli yaz günlerinin habercisi olmasını...

Bu paylaştığım mevsimler tablosu ise buram buram çocukluğum kokuyor ....

Okula tatlı bir heyecanla başladığımız günler....

Hergün her ders yeni yeni bilgiler öğrenmek...

Saf çocukluk hallerimiz...Arkadaşlıklarımız...Oyunlarmız...

Okulu ...Öğrenmeyi...Ders çalışmayı...Hep sevdim ben....

Güzel bir çocukluk geçirdiğim için anneme ve babama minettarım...

Huzurlu birhaftasonu diliyorum....

BİR HİKAYE ....

Sosyal medyada dolanırken denk geldiğim ve beğendiğim hikayeleri
sizlerle paylaşıyorum zaman zaman...Umarım beğenirsiniz...Sevgilerimle....

Bir gün, kurdun biri aç kalınca kasabaya inmiş.

Sütçünün süt çanağını devirmiş içmiş, fırıncının tezgâhından ekmeğini almış yemiş, kasabın vitrininden bir but kapmış mideye indirmiş.

Kasabanın tüm köpekleri toplanmış ve kurdu yakalamak için ardı sıra koşturmuşlar.

Kurt önde köpekler arkada, amansız bir kovalamaca, koşuşturmacadır devam etmiş.

Sütçünün köpeği yorulmuş takibi bırakmış.

Bir müddet daha geçince fırıncının köpeği yorulmuş kurdu takibi bırakmış.

En son kasabanın çıkışına yakın kasabın köpeği de pes etmiş ve geriye dönmüş.

Kurdun arkasında kala kala bir tek demircinin köpeği kalmış.

Kurt önde demircinin köpeği arkada amansız ve ısrarlı bir kovalamaca devam ediyormuş.

Artık kasabadan çıkılmış, kırlara varılmış ve tepelere doğru çıkılmaya başlanmış.

Kurt dayanamamış, durmuş ve demircinin köpeğine öfkeyle seslenmiş;

“Yahu arkadaş, sütçünün sütünü içtim, fırıncının ekmeğini yedim, kasabın etini kaptım, buna rağmen bunlar bile pes etti peşimi bıraktı.

Lan ben demirciye ne yaptım da peşimi bırakmıyorsun”.

Kurdun anlamadığı nedir?

Şudur:

Demircinin köpeği menfaat peşinde değil, sadece adalet peşinde.

Kurdun kafasındaki sistem karşılıklı menfaate dayalı kapitalist sistem.

Demircinin köpeğindeki ise evrensel hukuk;

“Seni cezalandırmam için bana zarar vermen şart değil. Sen başkalarına zarar verdiğin için suçlusun.” Diye düşünüyor demircinin köpeği.

O yüzden kurtlar, (iki ayaklılar dahil) demircinin köpeği gibi yalnızca hak peşinde koşanları asla anlayamayacaklar ve aptalca bulacaklardır.

Ama demircinin köpekleri de her zaman var olacaktır.

Olmalıdır.