 |
Affedilemez ihmaller zinciri sonucunda büyük bir afetin korkunç bir felakete dönüşmesi ile ilgili haberleri gördükçe okudukça paylaştıkça düşündükçe empati kurdukça içimdeki sızı hissetiğim acı öfke ve üzüntü geçmiyor geçemiyor.. Yanlarına gidip bir kaç saniyede evladını kocasını annesini babasını karısını torununu evini barkını anılarını geleceğini umutlarını hayallerini kaybetmiş herkese tek tek sarılıp onlarla birlikte yas tutmak istiyorum.. İmkanlarımız çerçevesinde yardım etmek dışında elimizden başka hiçbirşey gelmemesinin verdiği çaresizlik hissi ne zormuş... Allah onlara da bizlere de sabır ve iyileşme gücü versin... Ve |
bir halkın yardım aldı diye mutlu olması kadar
onur kırıcı olamaz....
Çok ama çok üzgünüm....
Ben de
YanıtlaSilAh Handancım ah...kalbimiz acıyor...içimiz sızlıyor....elimizden hiçbirşey gelmiyor....
SilMerhabalar.
YanıtlaSil"...Hiçbirşey ihmallerle yardıma muhtaç bırakılmış bir halkın yardım aldı diye mutlu olması kadar onur kırıcı olamaz...." Bu cümlenizi takdir ettiğimi için tekrar burada paylaşmak istedim. Bu depremin de biraz yaraları sarıldıktan sonra yine her şey unutulacak ve bildik düzene geri geçilecek... Ben adım gibi eminim... Öfkeli olmakta haklısınız... Son paylaştığım yazıma bir bakın lütfen!
Selam ve saygılarımla.
Unutmamalıyız unutulmasına izin vermemeliyiz...yazınızı ilk fırsatta okuyacağım mutlaka....
SilO güzel cümleniz beni de çok etkiledi. Sosyal Devletin yapması gerekenleri insanlar üstleniyorlar. Çok zor bir durum. Hele almaya değil de hep vermeye alışmış insanlar o duygularla nasıl baş edebilirler ? Ya bebekler, çocuklar...
YanıtlaSil"Nasıl hiç sinirlenmiyorsun?" derlerdi bana. Haksızlıklar hepimizi değiştirdi.
Aklımdan hiç çıkmıyor evlatlar gençler ....Sormayın hepimiz çok etkilendik...İnsanız çünkü....
Silbu olay ezdi dağıttı bizi toparlanamıyoruz.
YanıtlaSilSorma Deepcim sorma...Çok fena çok....
YanıtlaSil