Metin Uca

Metin Uca 
Ben  de ilk pasaporala ile tanımıştım kendisini....
Çok severek izlediğim bir programdı..
Kaçırmamaya gayret ederdim....
Son yıllarda ise instagramdan takip ediyordum...
Bende naif bir insan olduğu duygusu yarattı hep..
Sanırım naif insanlar çok yaşamıyorlar...
Nerden mi biliyorum...
Rahmetli canım babamdan...
Işıklarda dinlensin....
ikisi de....
ah dediğim etkilendiğim bir yıldız kaydı yine ...
Hayat işte....

 

10 KASIM 2023 CUMA ...SAYGI ÖZLEM VE MİNNETLE ....

 HER GEÇEN GÜN FİKİRLERİNİN ÖNGÖRÜLERİNİN NE KADAR DOĞRU OLDUĞUNUDAMARLARIMIZA KADAR ANLIYORUZ GAZİ PAŞAM....

 EMANETİN  TÜRKİYE CUMHURİYETİNİN BEKÇİSİYİZ ....

HER DAİM KALBİMİZDE AKLIMIZDA SENİNLE BİRLİKTE  UMUTLA GELECEĞE YÜRÜMEYE DEVAM EDECEĞİZ HERŞEYE RAĞMEN....

UMUDUMUZU KAYBETMEMEYİ SENDEN ÖĞRENDİK EVLATLARIMIZA TORUNLARIMIZA DA BİZLER ÖĞRETECEĞİZ...

ÇOK ÖZLÜYORUZ ÇOK ANLIYORUZ ÇOK ANIYORUZ.....SONSUZA DEK.....

11 EYLÜL 2023 PAZARTESİ....DERS ZİLİ ÇALDI.....HAVA YAZ MİSALİ....

UZUN BİR ARADAN SONRA MERHABA.....

Acısıyla tatlısıyla bir yaz daha bitti...
Gerçi yaz bitmiş gibi değil havalar henüz...
Ders zili de çaldı...
Sağlıkla huzurla başarılarla dolu keyifli bir 
okul yılı olsun evlatlarımız için inşallah....

Bayıldım bu yazıya ....

Belki siz de beğenirsiniz diye paylaşmak istedim...

Mine Kırıkkanat:

Geçen Çarşamba günü Kadıköy-Beşiktaş seferini yapan 15:15 vapuruna bindim. Alt arka salon yolcuları arasındaydım. Vapur kalktıktan kısa bir süre sonra, üç gencin oturduğu köşeden caz notaları yükseldi.

Delikanlının biri gitar, öteki saksofon, genç kız ise mızıka çalıyordu. Ankara’nın Bağları türküsünü, başarılı bir caz yorumuyla çalıp söylemeye başladılar. Keyifle dinliyorduk. 

Ansızın ızbandut gibi bir çımacı girdi içeri. Hiddetli adımlarla gençlerin yanına gidip, bir şeyler söyledi. Gençler müziği kesti, ama kütük yasakçılara da şerbetli görünüyorlardı. Gitar çalanın, “Para toplamıyoruz ki, müzik ve şarkı da mı yasak?” diye sorduğunu duydum.

Ansızın bir erkek yolcu fırladı kalktı yerinden. “Bu da mı yasak?” diye sordu, çam yarması vapur görevlisine. “Bu da mı?..” Bir başka yolcu, oturduğu yerden, “Biz şikâyetçi değiliz, canımız isterse para da veririz, sana ne?” diye bağırdı, kendisinden iki kat iri çımacıya.

*

Derken, inanılmaz bir şey oldu, itiraz eden ilk yolcu, türküyü kaldığı yerden alıp, avazı çıktığı kadar bağıra bağıra söylemeye başladı:

“Ankara’nın bağları da 

Büklüm büklüm yolları 

Ne zaman sarhoş oldun da 

Kaldıramıyon kolları!...”

O ana kadar sessiz kalan kadınlar, erkekler, türküyü alkışlar eşliğinde, hep bir ağızdan söylemeye başlamasın mı?

Yer yerinden oynuyordu.

İçeri girerken afrından tafrından geçilmeyen çımacı, epeyce şaşkın ve ürkmüş, çıkıp gitti. Yolcuların, “Çalın çocuklar, çalın!” diye teşvik ettikleri genç müzisyenler, Ankara’nın Bağları’nı bitirip, Commandante Che Guevara ağıtına geçtiler.

Salona, dokunanı çarpacak bir öfke egemendi.

Kimi sözlerini bilmediği şarkıya “nını, nını” diye eşlik edip el çırparken, kimileri de yüksek sesle verip veriştiriyordu: “Mevlüt okusalar yasak değil tabii!”, “Suriyeli dilencilerin para toplamasına ses çıkarmazlar ama!..” nidalarıyla.

*

Bazıları gençlerin yanına gidip, “Siz istemiyorsunuz, ben veriyorum!” diye ceplerine para tıkıştırdı. Beşiktaş’a yaklaşmıştık. Enstrümanlar kılıflandı. Müzisyenlerden gitarist olanı, “Desteğinize teşekkür ederiz”dedi. “Ama şimdi zabıtayı çağırmıştır bunlar, bizi iskeleden alacaklar. Birlikte çıkalım, belki bir şansımız olur...”

Vapur iskeleye yanaşıyordu. Gerçekten de dört zabıta bekliyordu çıkışta, lumbozlardan görüyorduk. Yolcular ayağa kalkıp gençleri ortalarına alarak çıkışa doğru yürüdü.

Küçük kızının elini tutan bir baba, müzisyenlere “Sizin eli boş çıkmanız daha doğru olur” dedi. “Verin bakayım şu gitarı bana!” 

Tüm gerçek cesurlar gibi, ufak tefek, kendi halinde bir adamdı. Aldı gitarı, bir elinde kızı, bir elinde gitar, ilerledi kapıya. Bir başka yolcu, saksofonu alıp astı omzuna. Genç kıza, mızıkayı cebine sokup, önden gitmesi söylendi. Eh, artık benim de bir şey yapmam gerekiyordu. Müzik üçlüsünün lideri olduğu anlaşılan gitariste yaklaşıp koluna girdim, “Sen benim oğlumsun, ben de senin annen, yürüyelim!” dedim.

*

Müzisyenler, yolcuların nasıl gergin ve her birinin yaptığı her hareketin bir karar olduğunun, pek farkında değildi. Gençliğe özgü aldırmazlıkla durumu çok eğlenceli buluyor, kıkır kıkır gülüyorlardı. Oysa onlara sahip çıkanlar, kavgayı göze almışlığın sessiz ciddiyeti içindeydiler.

Korumaya aldığımız gençlerin göremediği o vahim kararlılığı, onları bekleyen dört zabıta sezdi. Donup kaldılar. Gözlerinin içine baka baka, önlerinden geçip gittik, hep birlikte. Yola çıktığımızda, müzik aletlerini teslim alan gençler “Sağol abla, sağol abi!” cıvıltıları arasında uzaklaşırken, biz erişkinler aynı gergin sessizlik ve ciddiyet içinde dağıldık.

*

Hava kurşun gibi ağır, sevgili okurlarım. Bu ülkede, azgın bir azınlığın sürekli tekmelediği mutsuz çoğunluğun öfkesi artıyor. Türkiye fokur fokur kaynayan bir kazan. Kapak henüz atmadı, çünkü itici gücüne henüz ulaşmadı. Bu çoğunluğa yön vermesi gereken muhalefet partileri, ne kaynayan öfkenin farkında, ne kendilerinden kesilen umutların...

Sabır tenceresi ne zaman taşar, kapak nerede, nasıl bir gerekçeyle atar bilemem. Ama ufukta, hem iktidarın, hem de muhalefet partilerinin boyunu aşacak, atıllaşan siyasal arenayı basacak bir öfkeselinin boğuk uğultusu büyüyor.

Mine Gökçe Kırıkkanat

Cumhuriyet Gazetesi

 

ÖYLE YAPMALI....

Bir bahar akşamı kursağında kaldıysa hevesin,

 incindinse en dirençli yerinden,

 hırsıza kilit dayanmadıysa ve heba olduysa emeklerin,

 düşlerinin kırıkları kıymık gibi batıyorsa kalbine,

 dibi görünen bir rakı şişesi,

 mürekkebi kurumuş bir dolma kalem, 

kökü çürümüş bir çiçeğin saksısı gibi işe yaramaz,

 mühürsüz bir zarf kadar tanımsız kalakaldıysan bir bahar akşamı,

 kapıyı aç! Bulutlar girsin!

Mevsimidir; hayat fışkırır baharın damarlarından.

Bir avuç çağla badem taşı cebinde.

Bir bebeği kokla.

Bir çocuğu güldür.

Bir yaşlıyı sevindir.

Bir dostun neşesine ortak ol, bir yabancının derdine derman.

Bir kitabı otobüste unut, senden sonrakine armağan.

Birine sımsıkı sarıl.

Cam kenarına ekmek kırıntısı koy.

Uçurtma yapmayı öğren.

Islık çal.

Küfür et, ağzında açan bir çiçek gibi.

Aşk mektubu yaz.

Isırarak elma ye.

Bir tribün marşını ezbere söyle.

Kırkikindilerin hakkını ver, şemsiyeni evde unut.

Denizleri düşün.

Taşı çatlatan sabır değil, umuttur;

Umudunu çalanlara “yürü bre hızır paşa” de.

Birkaç dost bul, halaya dur.

Nasıl yenildim deme.

Ne öğrendim de.

Kalbine güneşi asanlardan ol.

Tükenme!

Evrim Kuran

 

BAHARLAR GELSİN ÜLKEMİZE ARTIK.....ÜŞÜDÜK ÇOOOK ÜŞÜDÜK...DEĞİŞİM ZAMANI....

BAHARLAR GELSİN ÜLKEMİZE ARTIK.....
ÜŞÜDÜK ÇOOOOK ÜŞÜDÜK...
DEĞİŞİM İYİDİR GÜZELDİR HOŞDUR .....

 

17 MART 2023 CUMA BULUTLU ve HÜZÜNLÜ BİR MART GÜNÜ

Hüzünlü hissetiğim kırgın hissetiğim bu bulutlu mart gününde 

karşıma çıkan bu sözü çok beğendim ve paylaşmak istedim...

Hepimiz için huzurlu bir cuma ve keyifli bir haftasonu olmasını dilerim ....

"" Tırtılın yolun sonu dediğine Allah kelebek demiş...

Hiçbirimiz bizi bekleyen güzellikleri bilemeyiz""....

8 MART DÜNYA KADINLAR GÜNÜ.....

Nerdeyse her gün her yerde iğrenç kadın cinayetleri işlenirken...
İstanbul sözleşmesinden bir günde saçma bir kararla çekilmişken
Evladımı köşedeki bakkala bile gönderirken başına birşey gelir mi
diye korkarken ....Pek kutlanacak bir durum yok maalesef....

Sanırım çalışan kadınların durumu
daha güzel anlatılamazdı....